Article

  1. หน้าหลัก
  2. ธรรมทาน
พฤษภาคม
2568
6 พ.ค. 68 18 พ.ค. 68 19 พ.ค. 68 22 พ.ค. 68
ในคอร์สปฏิบัติธรรมเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา มีประสบการณ์หนึ่งจากเพื่อนผู้ร่วมปฏิบัติที่น่าสนใจ

เพื่อนเล่าว่า เคยมุ่งมั่นเดินทาง ฝ่าฟัน เสี่ยงชีวิตไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่ซึ่งเข้าถึงได้ยากยิ่ง ด้วยความเชื่อที่ว่า เมื่อไปถึงแล้วจะได้พบสิ่งสำคัญบางอย่าง
บางทีอาจเป็น “การค้นพบตัวเอง”
หรือสิ่งใดก็ตามที่มีคุณค่าลึกซึ้งต่อชีวิต

แต่เมื่อไปถึงจริง ๆ
กลับพบว่า—ไม่มีอะไรเลย
ไม่มีตัวตน
ไม่มีคำตอบ
ไม่มีสิ่งใดตามที่ใจคาดหวัง

แต่ประสบการณ์มีค่าที่ได้รับ
จากการเดินทางครั้งนั้นคือ
ความรู้สึกสุขสงบ
ในแต่ละขณะที่เท้าย่างก้าวไป
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นในการเข้าสู่เส้นทางการภาวนา
----------------------
เรื่องเล่าจากเพื่อนท่านนี้
ทำให้ระลึกขึ้นได้ว่า ลึกๆเราต่างพยายาม
“ค้นหาตัวตนที่แท้จริง”
ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างที่แน่นอนมั่นคงซ่อนอยู่ในตัวเรา รอให้เราไปค้นพบ
แล้วจะพบคำตอบของชีวิต

แต่เมื่อเรามองลึกเข้าไปจริง ๆ
เรากลับพบว่า “ตัวตน” ที่เรากำลังตามหาอยู่นั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงภาพสะท้อนของความคิด ที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ
ความคิดบอกว่าเราเป็นใคร
เป็นแบบไหน
ควรเป็นอะไร
และไม่ควรเป็นอะไร

และความคิดก็ไม่เคยหยุดนิ่ง
เปลี่ยนไปตลอด
เมื่อความคิดเปลี่ยน
ตัวตนก็เปลี่ยน
เมื่อเป็นเช่นนี้
ตัวตนที่แท้จริง…มีอยู่จริงหรือ?

การค้นหาตัวตนที่แท้จริง
อาจไม่ใช่การแสวงหาอะไรเลย
แต่คือการค่อย ๆ คลี่คลายความเข้าใจที่ว่า
“ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เป็นเราโดยแท้จริง”
แม้แต่ความคิดที่บอกว่า “นี่คือตัวฉัน”
ก็เป็นเพียงเสียงของความคิด
ที่มาแล้วก็ไป
เหมือนเงาเมฆเคลื่อนผ่านท้องฟ้า

และเมื่อเราหยุดวิ่งไล่ตามเงา
หยุดพยายามเป็นอะไรบางอย่าง
เราก็เริ่ม “เห็น” ความจริง
ที่ไม่ต้องมีใครไปเป็นเจ้าของ
เป็นเพียงสภาวะที่รู้
เปิดกว้าง
ไม่ยึด
ไม่ผลัก
ไม่ต้องเรียกว่าตัวเรา
เมื่อไม่ต้องเป็นใคร
เรากลับ “เบาสบาย” และ “อิสระ” อย่างแท้จริง

อ.บี กลุ่มเพื่อนรู้สึกตัว
6 พ.ค. 68